غزل شماره ی ۶۵۵ از دیوان غزلیات شمی به تصحیح استاد فروزانفر
اشاره ها: بیت چهارم : جان را هَله بنوازم هَله با فتحه به معنای هان!، آگاه باش!، بدان! ، به هوش باش مولانا این کلمه را به بسیاری چه در عزلیات شمس و چه در مثنوی به همین معنی به کار گرفته است از جمله:
گفت این بار ار کنم این مشغله،
کاردها در من زنید آن دم، هَله!
باید اشاره شود که اکثر کسانی که این غزل را خوانده اند، (هِله ، با کسره) گفته اند که این کلمه از مصدر (هِلیدن) است.
دکتر شفیعی کدکنی نیز در پژوهش دو جلدی خود این کلمه را در این غزل هَله ( با فتحه) نوشته است.
هنباز: انباز، شریک پرداختن: خالی کردن
124 total views, 4 views today