هنر «مارسل دوشان »هنوز هم بعد از گذشت یک قرن چشم را سوراخ می کند و به قول «اکتاویو پاز» یکی از دو نقطه ی بی نهایت در هنر مدرن است. که شرح و بسطش در توان شتابزده گی و مجال اندک نیست و اینها که می آید، فقط قطره ای است از اوقیانوس.
دوشان نابغه ای بوده با هوشمندی وخلاقیت اعجاب انگیزو درمورد هنرفلسفه ای ویژه داشته که هنرمندان سوررئالیست را به دنبال خود می کشیده. در کتاب «سوررئالیسم،گفتگو با آندره برتون»، درمورد طراحی های دوشان برای سالن هایی که سوررئالیست ها برگزارمی کردند، جا به جا مطالبی آمده که یکی اش درباره ی همین نقاشی روی شیشه است که بعد به صورت تصویری که می بینید، متحول شد به نام «شیشه ی بزرگ» و یا «عروس را مجردها برهنه می کنند حتا» .
این تابلو شاهد دلزده گی دوشان نسبت به بوم است، شاید اومی خواسته هنررا برهنه و به دور از پیرایه ها و آرایه های رنگ و بوم و تزیینات دیگرعرضه کند- که البته همه ی اینها بر اساس ذهنیت هنرمندانه و فلسفی او قرار دارد- دوشان هشت سال تمام برای شیشه ی بزرگ زحمت کشید و بعد آن را رها کرد، اما کسی که گالری آثاراورا اداره می کرد، تصمیم گرفت آن را به نمایش بگذارد، ولی تابلو هنگام حمل و نقل، بر اثر بی احتیاطی افتاد و شکست. امّا شگفت انگیز اینجاست که دوشان از این اتفاق استقبال کرد و گفت: اثر من تازه اکنون کامل شده است!
دوشان در سال ۱۹۱۷ هم یک کاسه ی توالت (پیشابگاه) را به عنوان یک اثرهنری به نمایشگاه هنر(درآمریکا) وارد کرد. این اثر دقیقاً یک شئی مصرفی بود وهنرمند هیچ گونه دخل وتصرفی در آن انجام نداده و فقط برآن نام «چشمه» گذاشته بود. خُب …مسئولان نمایشگاه اگر چه درابتدا از پذیرش این اثر سر باز زدند، اما با دلایل دوشان ناگزیر به پذیرش گشتند .
باورمندی های دوشان درمورد فلسفه ی حرکت وهمچنین اشیاء بسیار متفاوت و جالب است. یکی ازشاهکارهای او (زن برهنه ای که از پلکان پایین می آید) نام دارد که بر اساس ذهنیت او در مورد فلسفه ی حرکت خلق شده است.
پیرایه یغمایی
1,634 total views, 2 views today