یادداشت دهم: در شهر ما باقلوا را …

یادداشت دهم

در شهر ما  – باقلوا را از مغز آدمی به نام  (نخل) به دست می آورند
و این حکایت چنین باشد که وقتی او را می کشند و دست بر قضا ایستاده هم می کشند، مغزش را که چون باقلوا ی تازه ای است در می آورند و در سینی های کنگره دار مسی می گذارند و آن سینی کنگره دار مسی را بر سفره های شب چره می گذارند و آن باقلوا که به ذائقه ی آن مردم قتّال به بسیاری گواراست نصیب هرکس نمی شود و فقط  برای خواصّ است  و اگر از من بپرسی عزیزم –  به تو بگویم که من هرگز لب به آن باقلوا نزده ام  که هر بار مرا به یاد یحیا می اندازد و داستان دلباختگی من به یحیا  که دور از چشم تو نیست  و می دانی  به خاطر او بود که (بارمینا) را کشتم، اگر چه نعشش هر شب از زیر خاک بیرون می آید و تلنگر به پنجره می زند که به باغچه بیا تا زیر درخت لاوندا با هم برقصیم .
اما اینها رها کن و این بشنو که امشب خودم را بر بلندایی نزدیک به سقف یافتم در کنار آتشدانی که آتشش را «ماتیلده» افروخته بود یا تو، درست نمی دانم  و مردی غریب که پیش از آن او را ندیده بودم ، بر تشکچه ای با منگوله های زرین نشسته بود ودر روشنایی آن آتش کتابی را تورّق می زد  وازخدا پنهان نیست، از تو هم نباشد  که ما او را از پنجره ی بالایی سمت راست هنگام پرواز به آسمان ها یافتیم که به ناگهان راه کج کردیم و از همان دریچه به داخل اتاق فرو شدیم و در کنار آتش در کنار آن مرد خوش منظر جای گرفتیم و اگر چه جای کوچک بود ولی گرمای آتش باعث انبساط الیاف آن و الیاف قلب های ما شد و او بی آنکه بداند من کیستم و چه می خواهم، صفحه ای را  ورق زد و به آوازی خوش آغاز به خواندن آوازهای سلیمان و سبا نمود که گه گاه به گفتگوی ویس و رامین بدل می شد و ما ندانستیم که چه زمان بود که به خوابی گوارا و خوش اندر شدیم و تو نیز بودی انگار .
واین نگاره که می بینی  این نشانی همان خانه است و آن مرد که  می بینی ، همان است که هنوز بر کنار آتش نشسته و سلیمان و سبا می خواند:

و اما داستان چادر مادر بزرگ را که قول داده بودم، در جایی دیگر برایت روایت خواهم کرد که شنیدنی است.
پیرایه

 

 790 total views,  2 views today