کجا شد عهد و پیمانی که کردی؟

غزل شماره ی ۲۶۶۱ از کلیّات دیوان شمس به تصحیح استاد فروزانفر

اشاره ها: بیت دوم: تا گردان بود گرد، یعنی تا هنگامی که چرخ می گردد و حرکت دورانی دارد.

*این غزل یازده بیت دارد که در دیوان دو جلدی غزلیات شمس به گزینش و تفسیر محمد رضا شفیعی کدکنی، چهار بیت آن حذف شده است.

و اکنون تمام غزل:

کجا شد عهد و پیمانی که کردی؟
کجا شد قول و سوگندی که خوردی؟

نگفتی :چرخ تا گردان بود گرد،
از این سرگشته هرگز برنگردی؟

نگفتی: تا بود خورشید دلگرم،
نکاهد گرم ما را هیچ سردی؟

نگفتی :یک دل و مردانه باشیم،
به جان جمله مردان و به مردی؟

مرا گویی اگر من جور کردم-
بدان کردم- که پیش از من تو کردی

چرا شاید که با چون من گدایی،
چو تو شاهنشهی گیرد نبردی؟

میان ما و تو سرکنگبین است،
ز من سرکه ز تو شکرنوردی

چو من سرکه فروشم پس تو شکر
بیافزا -چون به شیرینی تو فردی

منم خاک و چو خاکی باد یابد،
تو عذرش نه مگویش گرد کردی

نباشد راه را عار از چو من گرد،
که زر را عار نبود رنگ زردی

شهاب آتش ما زنده بادا
چو القاب شهاب سهروردی

 507 total views,  2 views today