غزل شماره ی 2670 از کلیات دیوان شمس به تصحیح استاد فروزانفر
به گفته ی دکتر شفیعی کدکنی:
این غزل از موارد نادری است که مولانا در شعر خود به مسائل تاریخی عصر اشارت فرموده است.
خوشی آخر؟ بگو ای یار چونی؟
در این ایّام ناهموار چونی؟
به روز و شب مرا اندیشه ی توست
کزین روز و شب خون خوار چونی؟
از این آتش که در عالم فتاده است،
ز دود لشکر تاتار چونی؟
در این دریا و تاریکی و صد موج،
تو اندر کشتی پُر بار چونی؟
منم بیمار و تو ما را طبیبی
بپرس آخر که ای بیمار چونی؟
منت پرسم اگر تو می نپرسی
که ای شیرین شیرین کار چونی؟
وجودی بین که بی چون و چگونه است
دلا دیگر مگو بسیار چونی ؟
بگو در گوش شمس الدین تبریز
که : ای خورشید خوب اسرار، چونی؟
