آتش در داستان های زبان فارسی به صورت عنصری پاک کننده راه یافته . بطوری که یکی از آزمون هایی که اثبات بر بی گناهی کسی می کرده، آزمون آتش بوده است. یعنی گذر او از آتش.
آزمون آتش را در داستان های (سلامان و ابسال)، (ویس و رامین) و از همه مهم تر در داستان سیاووش و سودابه به روشنی می توانیم دید. در این داستان هنگامی که سیاوش با خشم پدر روبرو می شود، ناگزیر می گردد برای اثبات بی گناهی خویش از کوهی از آتش بگذرد. این بخش از شاهنامه واقعاً دیدنی است. انگاری تابلویی پیش روی انسان است.
فردوسی در این بخش فقط سراینده و شاعر نیست، بلکه کارگردان و صحنه گردان نیز هست و افزون بر آن نقش تمامی بازیگران را نیز به عهده دارد. او اجرای نمایشی را با احساسات چندگانه به گردن گرفته: کاووس نماد خشم، سیاووش نماد معصومیت ، سودابه نماد شرارت ومردمی که عاشقانه شاهزاده ی بیگناه را دوست می دارند و در صحنه دستخوش احساسات گوناگون اند. صحنه پردازی و لباس قهرمانان نیز یه عهده ی فردوسی است و نیز گفتمان هایی که او در دهان آنان می گذارد. دریغمان می آید که نشنیده از کنار این بخش بگذریم
بُریده ای از برنامه های رادیویی پیرایه یغمایی
608 total views, 2 views today