باز بر لب ترانه ای باید!
زندگی را بهانه ای باید!
با نگاهی که گرم و جادویی است،
نظر عاشقانه ای باید!
چون درختی به وقت فروردین،
زنده باید، جوانه ای باید!
آتش عشق را به هیمه ی شوق،
سرخ و زرد زبانه ای باید!
مرغ خوش خوان عشق را – آری
بر نسیم آشیانه ای باید!
سرکشی های عشق یاغی را
از غزل تازیانه ای باید!
منشین غم گرفته بیش از این
سر غمگین به شانه ای باید!
