بازگشایی وب سایت
با درود و خوش آمد به تمامی عزیزانی که به این خانه پا می گذارند.
این وب سایت را چندی پیش یکی از عزیزترین هایم « امیر مددی» شاعر خوب و با احساس به من هدیه داد و مرا سخت غافلگیر کرد.
شاید بیشتر به این هدف که نوشته و شعرهای پراکنده ام جمع و جور شود و من از اینکه عزیزی را در این تَه دنیا دارم که به فکر این پراکنده گی هاست و دلش برای شعر و نوشته می سوزد، خیلی تحت تأثیر قرار گرفتم .
هفته های بعد به تناوب طرز کارش را به من آموخت. البته هوشیاری ام برای فراگیری دراین زمینه به اندازه ای که او تلاش کرد، نبود و خیلی آرام آرام پیش رفتم. اما امیر از هیچ کمکی دریغ نکرد و همواره با من بود و بسیاری ازکارهایی را که باید می کردم و بیشترنکات ظریف قابل توجه را بارها برایم توضیح داد و خسته نشد.
افزون بر آن تمامی این موارد را از طریق ویدئو هم برایم فرستاد . چنانکه هم اکنون می توانم بگویم گنجینه ی گرانبهایی از آن ویدئوها دارم که اگر مشکلی برایم پیش بیاید، با مراجعه به آنها می توانم راه حلش را پیدا کنم . در ضمن امیرعزیز این امتیاز را به من داد که هر وقت چیزی را در آن ویدئوها هم متوجه نشدم، می توانم از خودش بپرسم.
با توجه به همه ی آنچه گفته شد می توانم بگویم این خانه برای من فقط یک سایت ساده نیست . اینجا گرانیگاه مهر و مهربانی، حمایت گاه شعر و نوشته و نشانگر مسئولیت کسی است که معلمی راستین است و با تمام گرفتاری های کاری و اجتماعی اش ، کاری را که بنا نهاده تا آخر پی می گیرد و دست نوآموز را در نیمه راه رها نمی کند و افزون بر همه، این بنیان گذاری و پی گیری هیچگونه نسبتی هم با مادیات ندارد.
درود بر مرامش
سینه اش آتشکده ی فارس باد!
.
و اما درباره ی خودم
از خودم چیزی ندارم که بنویسم و فکر می کنم نوشتن شغل و کار و نام پدر ومادر و تعداد فرزندان هم عامل جالبی برای آشنایی های معنوی نباشد و فقط وقت و ذهن عزیزانم را هزینه می کند. پس بسیار کوتاه می نویسم:
پیرایه یغمایی هستم و شغلم قلم زنی است.