جدا از(سرود ملی) و بعضی از ترانه های اجتماعی- سیاسی مثل (مرغ سحر) که بسیار سر زبان هاست، ترانه های دیگری هم در قدیم وجود داشت که خیلی گل کرد و خیلی هم زیبا و مؤثر بود. مثل ترانه ی (شب های تهران).
درست است که این روزها ترانه هایی در وصف شهرهای مختلف مثل شیراز و اصفهان و غیره …ساخته می شود، اما در آن زمان شاید (شب های تهران ) اولین ترانه ای بود که در وصف یک شهر ساخته شده بود و پیش از آن سابقه نداشت
فقط شاید بتوانیم در این مورد از ترانه ی «نیویورک نیویورک» با صدای «فرانک سیناترا» اسم ببریم که آن هم مربوط به ایران نبود.
ترانه ی شب های تهران نه برای به رخ کشیدن مقام پایتختی و زیبایی این شهر است، بلکه بافت ناموزون اجتماعی ونابرابری های زشت آن را به صوت می کشاند .
آهنگ این ترانه از (مجید وفادار) است و شعر آن از (کریم فکور) و پروانه با صدای زنگدار و خسته ی خود آن را خوانده است که اگر چه کیفیتش جالب نیست، اما جای شنیدن دارد
به کلام دیگر می توان گفت شب های تهران فقط کلام و صدا و آهنگ نیست ، بلکه فیلم سیاه – سفید و خسته ای از تهران قدیم است که شاید تو را به زمان های دور ببرد.

«شب‌های تهران» – «پروانه

 713 total views,  2 views today